کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۳۹

اقبال تو با سپهر و اختر بزند

نوک قلمت بانی شکّر یزند

وقتست که در چمن بنام کرمت

بلبل بکند خطبه و گل زر بزند