کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۲۲

هر گوهر معنی که دلم کرد پسند

تا ناطقه را ازو کنم عقدی چند

چون دید لبم بمهر حرمان در بند

آن جمله ز راه دیده بیرون افکند