کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۱۳

روی تو نقاب همچنان می پوشد

چون ابر که ماه آسمان می پوشد

چشمت ز کمان ابروان زیر نقاب

می اندازد تیر و کمان می پوشد