کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۹۱

لعل لب او که درج گوهر باشد

در وی چو زبان نهی نه در خور باشد

گر خرد نیامد لب او عیبی نیست

یا قوت بزرگ قیمتی تر باشد