کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۹۰

گر قامت بنده زین بخم تر باشد

بر پای بسان چنبرش سر باشد

هم عاقبت از زلف تو برخور باشد

کآخر گذر رسن بچنبر باشد