کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۸۸

آن را که چو تو نگار در خور باشد

باید که ز سیم و زر توانگر باشد

در گوش تو هر سخن که بی‌زر باشد

از حلقهٔ تو میان‌تهی‌تر باشد