کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۸۱

گفتی که دلت چند پیاپی سوزد

بیچاره نه آتشست تا کی سوزد؟

ای نور دو چشم بنده بخشای بر آنک

با سنگ دلی دل تو بروی سوزد