کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۶۹

غمگین دل من غم همه عالم خورد

هر کجا که غمی دید همه در هم خورد

ناخورده غنی نماند شاید که کنون

شادیّ دلم خورم که چندین غم خورد