کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۶۸

خون دل من بتم بصد ناز خورد

مانند پیاله یی کز آغاز خورد

جانم چو پیاله بر لب آمد بامید

باشد که دمی لبش بمن باز خورد