کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۳۰

هر کس که در آن قامت موزون نگرد

او را بقیاس خویش کوته شمرد

چون روز نشاط و طرب ماست قدت

کوتاه نماید چو بشادی گذرد