کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۰۶

گل گرچه بطبع خوب و دمساز افتاد

معشوقۀ بلبل خوش آواز افتاد

پس خنده زنان آمد و چون روی تو دید

گریان گریان خجل خجل باز افتاد