کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۰۰

خورشید غلام آن رخ مه وش باد

تیرستم ترا دلم ترکش باد

در خاک در تو مرد خوش خوش دل من

یا رب که دعا کرد؟ که خاکش خوش باد