کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۹۸

پیوسته مرا چون تو بتی در بر باد

عیشم ز لب تو هر زمان خوشتر باد

با وصل چو نگار کار چو منی

زر می سازد که آفرین بر زر باد