کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۸۵

یک شب خواهم خراب و ناپروایت

تا روز من اندر برسیم آسایت

چون خط تو گرد دهنت می گردم

چون زلف تو می فتم بسر در پایت