کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۸۲

از لطف نمی شود مصور دهنت

وز ناز نگنجد سخن اندر دهنت

نام تو زبانم بصد اندیشه برد

و اندیشه ام آنکه لب نهم بر دهنت