کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۶۷

روی تو بدید عقل را رای برفت

قدّت بخمیده و سرو از جای برفت

بگذشت صبا سحرگهی بر گلزار

بویی تو شنید و زورش از پای برفت