کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۶۵

بس کس که زجور خلق دل ریش برفت

بیگانه صفت زمنزل خویش برفت

برخیز تو نیز و راه را ساخته باش

چون آنکه پس از تو آمد از پیش برفت