کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۵۶

آنکس که چو شمع آتش اندر جان داشت

شد معتکف مسجد و رخ پنهان داشت

عید آمد و قندیل صفت در محراب

او را بسه زنجیر مگه نتوان داشت