کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۶

از چرخ کهن محنت و دردم تازه ست

وز نالۀ من همه جهان آوازه ست

وین غصّه که من می کشم از هجرانت

چون آرزوی من بتو بی اندازه ست