کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۴

شیرین دهنت که تنگنای سخنست

باماش مضایقت برای سخنست

سیمرغ و وفا و کیمیا بتوان یافت

لیکن دهن تنگ تو جای سخنست