کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۹

شمعم من اگر چه ز آتشم رنج تنست

هجران ویم بتر ز گردن زدنست

گر باز گرفته ام بجان آتش را

زانست که روشنایی چشم منست