کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۸

دلدار مرا ز هر چه خوشتر چشمست

زان روی مرا همه نظر بر چشمست

شاید که جهان بروی او می بینم

کان ماه چو خورشید سراسر چشمست