کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۴

هر چند که روی لاله بس دلگسلست

در هجر تو چشم من زر و بیش خجلست

سرتاسر عالم ار همه کام دلست

هر چ آن نه غم تو باشد از من بحلست