کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۷

عشق تو ز لطفها که با ما کردست

چشمم صدف لؤلؤ لالا کردست

وین مردمک چشم سیه کاسۀ من

در دور غم تو دل بدریا کردست