کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۲

گر مهرۀ ما از تو جدا افتادست

این نیز هم از طالع ما افتادست

داری لب و دندان و دهانی شیرین

تلخیّ زبانت از کجا افتادست؟