کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۹

چون تیغ زند اجل سپرها هیچست

وین حشمت و جاه و مال وزرها هیچست

چندانکه بد و نیک جهان می بینم

نیکست که نیکست دگرها هیچست