کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۱

ساقت که بآرزو پرستند او را

همچون دل من چرا بخستند او را

زخمی که حوالت گه او بود دلم

دردا گه برشته بر تو بستند او را