کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۷

کرد این طمع خام تبه نام مرا

بیهوده بباد داد ایام مرا

قدری هیزم از تو طمع می دارم

تا پخته کند این طمع خام مرا