کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵

در دست منت همیشه دامن بادا

وانجا که تو را پای سر من بادا

برگم نبود کسی تو را دارد دوست

ای دوست همه جهانْت دشمن بادا‌!