کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵

در دست منت همیشه دامن بادا

وانجا که ترا پای سر من بادا

برگم نبود کسی ترا دارد دوست

ای دوست همه جهانت دشمن بادا