حکیم نزاری » غزلیات » شمارهٔ ۴۴۶

اگر تو را سر ما نیست عیب نتوان کرد

ز جانب تو رضا نیست عیب نتوان کرد

پری به آدمی ار سر فرو نمی آرد

بلی سزا به سزا نیست عیب نتوان کرد

ولی چو در رصدِ امتحان تسلط عشق

به طاقت عقلا نیست عیب نتوان کرد

اگر به مذهب اهل دل اعتقاد کنند

نظر رواست چرا نیست عیب نتوان کرد

چو در پناه تو آمد دلم رعایت کن

به کعبه صید روا نیست عیب نتوان کرد

فضای عشق چو نازل شود ملالت چیست

جز اقتضای قضا نیست عیب نتوان کرد

زمانه می کند این با نزاری مسکین

چو در زمانه وفا نیست عیب نتوان کرد