حکیم نزاری » غزلیات » شمارهٔ ۲۵۰

دوش رفتم در خرابات از نماز شام مست

مجلسی دیدم درو جمعی علی الاتمام مست

مست آدم مست حوّا مست فرزندان در او

زاهد معصوم مست و رند درد آشام مست

مست دربان مست رهبان مست مریم مست روح

ابن مست و بنت مست و اخت مست و مام مست

مست پرده مست ساقی مست مطرب مست رود

خنب مست و کوزه مست و باده مست و جام مست

مست مجمر مست منقل مست عنبر مست عود

شیخ مست و شاب مست و خاص مست و عام مست

مست چنگ و مست نای و مست عود و مست دف

رفته مست و خفته مست و پخته مست و خام مست

عقل مست و نفس مست و صبر مست و هوش مست

فخر مست و عار مست و ننگ مست و نام مست

آب مست و نار مست و خاک مست و باد مست

وقت مست و حال مست و صبح مست و شام مست

مست ظاهر مست باطن مست دنیا مست دین

جمله مست القصه از آغاز تا انجام مست

عاشق و مستی نزاری نیک و هر منکر که هست

در صفات عشق مست ، اوصاف مست اوهام مست