امیر معزی » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۸

ای یار شبی که بی‌رخت بگذارم

پروین بود از غم تو آن شب یارم

یک نیمه زشب چشم به پروین دارم

یک نیمه همی ز چشم‌ پروین بارم