امیر معزی » رباعیات » شمارهٔ ۵۲

هرگز دل تو به هیچکس شاد مباد

وز بند تو بندهٔ تو آزاد مباد

تا عشق تو را دلم عمارت نکند

ویران شدهٔ عشق تو آباد مباد