ازرقی هروی » رباعیات » شمارهٔ ۶۴

چون بی تو زنم به یاد مهر تو نفس

گویم پس ازین دروغ بی معنی بس

بی مایه چو خاشاکم و بی قدر چو خس

گر دوست‌تر از تو در جهان دارم کس