ازرقی هروی » رباعیات » شمارهٔ ۶

زان گونه ز پولاد ترا دست بخست

کاندر رگت آویخت چو ماهی در شست

این نادره بر گوشۀ جان باید بست

الماس که الماس فرو برد بدست