عنصری » قطعات و ابیات پراکندهٔ قصاید » شمارهٔ ۱۱۹

دریا گر آن بود که بدو در گهر بود

دریاست مدح گوی خداوند را دهان

در زیر امر اوست جهان و جهان خود اوست

یا رب خدایگان جهانست یا جهان