عنصری » رباعیات » شمارهٔ ۷۷

از حور بتی چون تو نزاید پسری

چون سنگ دلی داری و گون سیم بری ؟

آمد دو لب ترا ز شکر نفری

کز هر سخنی همی فشاند شکری