قوله تعالی: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان.
وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ (۱) ویل هر طنّازی را سخن چینی بد گویی.
الَّذِی جَمَعَ مالًا وَ عَدَّدَهُ (۲) او که مال بر هم می‌نهد و بر هم می‌شمارد.
یَحْسَبُ أَنَّ مالَهُ أَخْلَدَهُ (۳) می‌پندارد که مال او او را ایدر پاینده دارد.
کَلَّا نه. لَیُنْبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ (۴) در افکنند او را در آتش خرد کننده و شکننده.
وَ ما أَدْراکَ مَا الْحُطَمَةُ (۵) و تو چه دانی که دوزخ چه جای است و آتش آن چه چیز؟
نارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ (۶) آتشی است که اللَّه آن را افروخت
الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَی الْأَفْئِدَةِ (۷) می‌سوزد آدمی را تا آن گه که بدل او رسد و دل او را بسوزد.
إِنَّها عَلَیْهِمْ مُؤْصَدَةٌ (۸) آن بر ایشان افکنده است و بر ایشان پوشیده.
فِی عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ (۹) در عمودهای دراز.