قوله تعالی: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان.
وَ النَّهارِ إِذا تَجَلَّی (۲) و بروز که روشن گردد و پیدا.
وَ اللَّیْلِ إِذا یَغْشی (۱) بشب که در سر جهانیان درآید.
وَ ما خَلَقَ الذَّکَرَ وَ الْأُنْثی (۳) بآفرینش نر و ماده.
إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّی (۴) که کردار شما بس پراکنده است و دورادور از یکدیگر.
فَأَمَّا مَنْ أَعْطی امّا آن کس که از تن و مال خویش حقّ بداد وَ اتَّقی (۵) و بپرهیزید.
وَ صَدَّقَ بِالْحُسْنی (۶) و وعده نیکو استوار داشت.
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْری (۷) آری او را ساخته کنیم و آسان.
وَ أَمَّا مَنْ بَخِلَ وَ اسْتَغْنی (۸) و امّا آن که دست فرو گرفت و خود را بی‌نیاز دید.
وَ کَذَّبَ بِالْحُسْنی (۹) و وعده را دروغ شمرد.
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْری (۱۰) آری ساخته کنیم و آسان کار راه دوزخ او را.
وَ ما یُغْنِی عَنْهُ مالُهُ و چه سود دارد و چه بکار آید او را مال او؟ إِذا تَرَدَّی (۱۱) آن گاه که بسر در دوزخ افتد!
إِنَّ عَلَیْنا لَلْهُدی (۱۲) بر ماست آگاه کردن.
وَ إِنَّ لَنا لَلْآخِرَةَ وَ الْأُولی (۱۳) و ما راست آن گیتی و این گیتی.
فَأَنْذَرْتُکُمْ آگاه کردیم شما را ناراً تَلَظَّی (۱۴) از آتشی زبانه زنان.
لا یَصْلاها نسوزد بآن إِلَّا الْأَشْقَی (۱۵).
الَّذِی کَذَّبَ وَ تَوَلَّی (۱۶) مگر آن بدبخت که دروغ‌زن گرفت و برگشت.
وَ سَیُجَنَّبُهَا و از آتش دور کرده آمد الْأَتْقَی (۱۷) آن پرهیزگار.
الَّذِی یُؤْتِی مالَهُ آن که مال خویش می‌دهد یَتَزَکَّی (۱۸) بآن پاکی و هنری و نیکو نامی میجوید
وَ ما لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ و نیست هیچکس را بنزدیک او دستی تُجْزی (۱۹) که آن را پاداش میباید کرد.
إِلَّا ابْتِغاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلی (۲۰) مگر جستن خشنودی خدای خویش را آن برتر بزرگوارتر.
وَ لَسَوْفَ یَرْضی (۲۱) و آری خشنود گردد.