ابن حسام خوسفی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۹

ای ابر پر آب بر هوا می پویی

گریان گریان رخ ز حیا می شویی

فریاد کنان چو رعد و برداشته آب

از بهر حسین ، کربلا می جویی