ابن حسام خوسفی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۷

اکنون که وداع می کنی مسکین من

دل را به چه انواع دهم تسکین من

بر روی نهم روی که هنگام وداع

برمه ریزم ز اشک خود پروین من