ابن حسام خوسفی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳

بالای خوشت به سرو می ماند راست

همچون قد تو زباغ شمشاد نخاست

چشم سیه فتنه گرت عین بلاست

چین سر زلف شکن مشک خطاست