سیف فرغانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۷

ای سلسلهٔ عشق تو اندر پایم

بندیست ز گیسوی تو بر هر پایم

این شعر اگر بدستت افتد روزی

گردن مکش و بنه سری بر پایم