سیف فرغانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴

ای کرده غم عشق تو غمخواری دل

درد تو شده شفای بیماری دل

رویت که بخواب‌در ندیده است کسش

دیده نشود مگر به بیداری دل