سیف فرغانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴

ای کرده غم عشق تو غمخواری دل

درد تو شده شفای بیماری دل

رویت که به خواب‌ در ندیده‌ست کسش

دیده نشود مگر به بیداری دل