سیف فرغانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲

خط تو که ننوشت کسی زآن سان خوش

چون شمع وصال در شب هجران خوش

آورد ببنده شاهدی خوش گرچه

شاهد که خط آرد نبود چندان خوش