سیف فرغانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳

ای نقطه دهن، خطت عجب دایره است

وز مشک ترا بگرد لب دایره است

بر روز رخت چو صبح صادق پیداست

کین خط تو گرد مه ز شب دایره است