مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۹۶

چون موی شدم رنج هر بیدادی

در عشق ندید کس چو من ناشادی

برخیزد اگر وزد به من بر بادی

چون چنگ مرا ز هر رگی فریادی