مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۸۲

ای راوه اگر بهشت پیداست تویی

چیزی که در او ملک مهیا است تویی

آبی که در او سپهر والاست تویی

جویی که در او هزار دریاست تویی