مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۷۶

گرچه کندت مساعدت روز بهی

آخر ز قضا به هیچ حیلت نرهی

تا هست بده چه فایده زآنکه نهی

دشمن ببرد خاک خورد گر ندهی