مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۶۹

ای گل نه ز گل ز دل همی بر رویی

دل را ز همه غمان فرو می شویی

ای گل تو عقیق رنگ و مشکین مویی

بر آب روان زیاده استی گویی